گاهی بزنگاههای زندگی خوب درس عیرتهایی به آدمی می دهد. درگیری با بیماری مرگبار سلولیت، اینبار برای بنده درسهای بزرگی را به ارمغان آورد. سالها درگیری بی دلیل و تخریب با مجموعه اتاکو و تخریب دستاوردهای ارزشمند طرفین و بستن انواع مطالب کذب به یکدیگر، کاری بود که بنده به راحتی می توانستم از پس حذف آن بر بیایم. رقیب ما هم همچون ما یک شرکت زحمتکش است که در شرایط سخت تحریم به دنبال تولید یک محصول بدون نقص است و شاید اگر مجموعه اتاکو نبود، هیچگاه ما نیز داشته های امروز را نداشتیم. فروش کلاچ اتوماتیک در بازار آزاد از ابتکارات مجموعه های اتاکو اهاکو بود که امروز نیز ادامه دارد. حتی سال گذشته جناب مهندس محمدزاده از بنده درخواست داشتند که به این مسایل خاتمه دهیم که بنده متاسفانه نپذیرفتم و امروز از این مساله احساس شرمندگی دارم. اصلا دنبال این نیستم که بگویم تقصیر بنده کم است و تقصیر دیگران زیاد و یا برعکس؛ بلکه می خواهم همه بار تقصیرات را بر دوش خودم حس کنم، چرا که به تنهایی توان حذف مشکلات گذشته این دو مجموعه را داشتم و انجام ندادم. در همین رابطه برخود لازم می دانم از جناب آقای مهندس محمد باقر محمد زاده مدیر مجموعه اتاکو بصورت ویژه، پرسنل و نمایندگیهای این شرکت و همچنین پرسنل و نمایندگیهای ایران کلاچ ، مدیریت و پرسنل و نمایندگیهای شرکتهای اهاکو و کمو عذرخواهی نموده و طلب حلالیت نمایم. بنده نیز اگر در این درگیریها حقی برگردن هر یک از این دوستان دارم، در پیشگاه خداوند منان از آن گذشته، انشالله خداوند نیز از سر تقصیرات همه ما بگذرد و امید روزی را دارم که دو مجموعه پویای کشور با همکاری هم مسیرهای بین المللی را برای عرضه محصولات مشترک و غیر مشترک خود بپیمایند.
